kyteman

I was moved by the talent and music of Kyteman, a young Dutch hiphop artist. Here his touching "Sorry".

Carnet Paris VIII

On the roof of Musee d' Orsay
And this is what you see

Sculptured detail of the interior of Musee d' Orsay

Madame Renoir by Guino Richard 1916

Journaliste Severine by Louis Welden Hawkins , 1895

Carnet paris II

De ruimte, de grandeur, de appartementen met "french windows" en corresponderende balcons . De groene plekken pour se reposer op de donkergroene ijzeren bankjes, waar het zonlicht voor een levendig lichtspel zorgt in de schaduw van de platanen, kastanjes en lindebomen. De vanzelfsprekendheid van het dagelijks leven. De motor die vijf dagen per week op het zelfde tijdstip start, op gang komt om tegen lunchtijd ernstig af te remmen en zelfs te stil te staan. Een enkeling zie je een sandwich eten tussen de toeristen maar velen kiezen voor een van de ontelbare restaurants en brasserieen. De tafels zitten vol met geanimeerde pauzerende Parijzenaars achter indrukwekkende borden. Hoe je na zo'n lunch uberhaupt nog iets gedaan krijgt ten gunste van de werkgever blijft een raadsel. En hoe ze het doen, doen ze het maar het ziet er allemaal gesoigneerd uit. Over gesoigneerd gesproken. in Parijs lopen overal oude meisjes rond. Ranke 55plus meisjes . Zonder uitzondering petite, mooi, grijswit goed geknipt haar, een natuurlijke make up en een onberispelijke stijl van kleden. eenvoudige robes van linnen, zijde, wol of een subtiele mix. Een vestje om het af te maken. En schoenen met een comfortabele hak. Op het eerste gezicht ziet het eruit alsof ze 's ochtends met één oog nog dicht achteloos iets om zich heen hebben geslagen. Als je beter kijkt zie dat elke milimeter uiterlijk ruim voldoende aandacht heeft gekregen . Het getuigt van art de vivre om in de herfst van het leven zo zelfbewust en bevallig door het leven te gaan zonder je leeftijd te verloochenen. Bravo !

au bord de la Seine

C.F.K

CFK klinkt als iets waarvan we niet teveel in de lucht moeten hebben. In Frankrijk, en dan in het bijzonder bij de franse Hema, de Monoprix, staat CFK voor Country For Kids. Klinkt als koentrie vur kiets.

Het betreft de collectie kinderkleding die daar in de rekken hangt en in de schappen ligt. Het ene gebreide jurkje is nog leuker dan het andere truitje. Alles buitengewoon smaakvol voor betaalbare prijzen. Zorgvuldig gekozen kleuren als mosterdgeel, aubergine, zacht grijs en chocoladebruin, veel stipjes en streepjes en beeldige naar klassiek neigende modelletjes.

Ieder jaar, wanneer ik over de bewuste afdeling loop vraag ik mij koortsachtig af welke babies, peuters of kleuters ik ken om eens even leuk in de kleren te steken. Conclusie: geen. "En famille" en in de vriendenkring zijn we uit de kleintjes. Die kleintjes zijn echter ook weer niet zo groot dat ze op korte termijn voor nageslacht gaan zorgen. Volgens de planning dan . Even wachten dus maar. En hopen dat de Hema intussen een beetje gaat researchen bij de franse concurrent.

ps.Wat ze bij ons weer beter doen is de boel in beeld brengen. Heb nog geen representatief beeldmateriaal kunnen vinden van de kindercollectie.