Paris, Paris

OUI ! De voorpret is begonnen. Eind maart, begin april naar Parijs. Passen op de poes en ondertussen genieten van de lichtstad. Twee weken wonen dichtbij Bois de Vincennes. Zie foto hiernaast, gemaakt in 1900.

Zodra er herfst in de lucht zit verlang ik naar Parijs. Vandaag dus. Ik googelde er even op los en vond een bijzonder hotel. Hôtel Notre Dame. (pas op er zijn er meer, maar niet zo leuk als deze)

As soon as autumn is in the air, I start longing for Paris. Surfing over the Internet I found the cutest hotel. Hotel notre Dame. (watch out there are more hotels with this name but not as lovely as this one.

Languedoc, cahier Escagnes

the house with the blue shutters was ours for two weeks

"Als de zwaluwen vanuit het zuiden neerstrijken in ons dorp om te nestelen, is dat een teken dat de dagen langer worden en de zomer in aantocht is."

Wanneer ik een dergelijke zin in een boek lees, kun je me wegdragen. Onmiddelijk droom ik weg in het decor van een franse streekroman. Oude franse huizen, tegen een zonovergoten berghelling, uitgestrekte wijngaarden, het geluid van krekels en de lome hitte die ervoor zorgt dat het leven 's middags stilstaat. De luiken zijn gesloten om zoveel mogelijk nachtelijke koelte in huis te bewaren. De mensen houden zich schuil . Af en toe blaft een hond.

Terwijl ik dit opschrijf zit ik binnen in een koele franse keuken met dichte luiken. Door een kier zie ik zwaluwen af en aan vliegen naar hun nest, krekels tjirpen, de hond ligt aan mijn voeten. Rust. Pas na vieren zal er langzaam aan weer menselijke aktiviteit zijn te bespeuren. Ik beleef een lome hete zomerbladzijde in mijn eigen boek.

tot zover,

"When the swallows come flying in from the south to make their nests, it is a sign that the days become longer and summer is within reach".

When I read a sentence like this in a book I immediately lose control. I dream away in the decor of a French novel. Old French houses on a sunny hillside, endless winefields, the neverending sound of crickets and the lazy heat that is responsible for the afternoon pause. Shutters are closed, to keep the freshness of the night and early morning inside as much as possible. People are hiding themselves. From time to to time you can hear a dog barking.

As I'm writing this down I sit in a cool French kitchen. The shutters are closed. Through a gap I can see the swallows flying to their nest, the crickets are chirping, the dog lies at my feet. rest. Not before four o'clock will there be human activity. I'm living a hot and lazy summerpage in my own book.

untill here,

Escagnes, the village

MAYA

How adorable can one be

House for Sale in Chalabre

14 Juillet

Languedoc

If things are going according to plans,

this will be one of my views in July

Uit in Parijs

In het tijdschrift FRANCE kwam ik een Parijs-tip tegen. Landgenoot, Frank Renout, in den vreemde, Parijs, blogt over waar je naartoe moet in deze stad en betreed daarbij vooral de ongebaande paden. Hiep hoi. Ga naar outinparis.blogspot.com

Hieronder een voorproefje. Heel toevallig over de straat waar ik als twintigjarige logeerde in een überhip appartement.:

"Ik ben gek op de Rue du Faubourg Saint-Antoine.
Het staat er altijd vol met auto's, het stinkt er naar uitlaatgassen en er is geen toeristenwinkel te bekennen.
Kortom: precies zo'n drukke straat als elke wereldstad 'm hoort te hebben - maar dan toch klein en intiem.
Want (1) er is echt van alles te vinden, van de lingerie van Darjeeling tot de koffie van Starbucks en van de vele sushishops tot interieurwinkel Habitat. Kortom: hier winkelen Parijzenaars.
Maar (2) de straat is ook bezaaid met binnenplaatsjes, steegjes en verscholen straatjes.
Loop bijvoorbeeld eens door de poort op nummer 56: ineens sta je op een klein pleintje, met kasseien en bomen en hoor je overal vogels fluiten. Een oase.
Achter de metershoge houten poort op nummer 74 gaat juist weer een fors plein schuil, waar nu allemaal jonge bedrijfjes zitten (in prachtige opgeknapte panden - zie foto), maar waar vroeger een fabriek stond: zie de enorme schoorsteen aan het eind van het plein.
En zo zijn ze overal, steegjes, straatjes en hofjes: van de meubelmakers in de Passage du Chantier (ingang naast nummer 68 - het kantoor van toparchitect Jean-Michel Wilmotte), tot de huizen en kantoortjes in de Cour des Shadoks, op nummer 71.
Nog wat speciale adressen dan: één van de lekkerste stokbroden van Parijs vind je bij Aux Castelblangeois, op nummer 104 (ook goed voor taartjes en broodjes). In de zijstraat Rue Trousseau (nummer 6) vind je de jeugdherberg Bastille Hostel: slapen vanaf 17 euro per nacht voor jongeren tot 25 jaar. Op nummer 77 (terug in Faubourg Saint-Antoine) is uitgever Autrement gevestigd, met een mooie boekwinkel en leuke gloednieuwe kunstgalerie.
En in café l'Appart, op nummer 164, zit je op felgekleurde oude meubelstukken, maar moet je vooral ook even naar boven: het ziet er vervallen uit, je zit er in kamers als in een ... appartement (jawel, vandaar de naam), maar het toilet is er ook echt in de badkamer - inclusief ligbad.
___
GOED: De Rue du Faubourg Saint-Antoine is een ellenlange straat waar je gerust een dag voor uit kunt trekken.FOUT: Ik ben hierboven vergeten om één van de leukste café-restaurants van Parijs te noemen: Barrio Latino. Wat geheel onterecht is, dus bij deze: op nummer 46-48.

Carnet Paris VIII

On the roof of Musee d' Orsay
And this is what you see

Sculptured detail of the interior of Musee d' Orsay

Madame Renoir by Guino Richard 1916

Journaliste Severine by Louis Welden Hawkins , 1895

Carnet paris II

De ruimte, de grandeur, de appartementen met "french windows" en corresponderende balcons . De groene plekken pour se reposer op de donkergroene ijzeren bankjes, waar het zonlicht voor een levendig lichtspel zorgt in de schaduw van de platanen, kastanjes en lindebomen. De vanzelfsprekendheid van het dagelijks leven. De motor die vijf dagen per week op het zelfde tijdstip start, op gang komt om tegen lunchtijd ernstig af te remmen en zelfs te stil te staan. Een enkeling zie je een sandwich eten tussen de toeristen maar velen kiezen voor een van de ontelbare restaurants en brasserieen. De tafels zitten vol met geanimeerde pauzerende Parijzenaars achter indrukwekkende borden. Hoe je na zo'n lunch uberhaupt nog iets gedaan krijgt ten gunste van de werkgever blijft een raadsel. En hoe ze het doen, doen ze het maar het ziet er allemaal gesoigneerd uit. Over gesoigneerd gesproken. in Parijs lopen overal oude meisjes rond. Ranke 55plus meisjes . Zonder uitzondering petite, mooi, grijswit goed geknipt haar, een natuurlijke make up en een onberispelijke stijl van kleden. eenvoudige robes van linnen, zijde, wol of een subtiele mix. Een vestje om het af te maken. En schoenen met een comfortabele hak. Op het eerste gezicht ziet het eruit alsof ze 's ochtends met één oog nog dicht achteloos iets om zich heen hebben geslagen. Als je beter kijkt zie dat elke milimeter uiterlijk ruim voldoende aandacht heeft gekregen . Het getuigt van art de vivre om in de herfst van het leven zo zelfbewust en bevallig door het leven te gaan zonder je leeftijd te verloochenen. Bravo !

C.F.K

CFK klinkt als iets waarvan we niet teveel in de lucht moeten hebben. In Frankrijk, en dan in het bijzonder bij de franse Hema, de Monoprix, staat CFK voor Country For Kids. Klinkt als koentrie vur kiets.

Het betreft de collectie kinderkleding die daar in de rekken hangt en in de schappen ligt. Het ene gebreide jurkje is nog leuker dan het andere truitje. Alles buitengewoon smaakvol voor betaalbare prijzen. Zorgvuldig gekozen kleuren als mosterdgeel, aubergine, zacht grijs en chocoladebruin, veel stipjes en streepjes en beeldige naar klassiek neigende modelletjes.

Ieder jaar, wanneer ik over de bewuste afdeling loop vraag ik mij koortsachtig af welke babies, peuters of kleuters ik ken om eens even leuk in de kleren te steken. Conclusie: geen. "En famille" en in de vriendenkring zijn we uit de kleintjes. Die kleintjes zijn echter ook weer niet zo groot dat ze op korte termijn voor nageslacht gaan zorgen. Volgens de planning dan . Even wachten dus maar. En hopen dat de Hema intussen een beetje gaat researchen bij de franse concurrent.

ps.Wat ze bij ons weer beter doen is de boel in beeld brengen. Heb nog geen representatief beeldmateriaal kunnen vinden van de kindercollectie.

paris

Wish I was in Paris. I would find myself a nice terrace in the morningsun for a cafe au lait. This humble wish made me search for the typical french bistro chairs. finally found the site of Poitou. And there they were. Love them. Perhaps something for an Amsterdam dining table?

Gavottes

Searching for the French producer of my favourite biscuits I found some photo's that where linked with my searchitem "Gavottes". On the photo in the middle you see Gavottes that are not at all eatable but I simply love the photograph. By the way the baker of these glorious, crispy crepes dentelles is Loc maria from the French city Dinan.