Ik was voornemens een verslag te schrijven over de familiebijeenkomst die gisteren plaatsvond.Zus was mij voor en plaatste het volgende verhaal op haar weblog. Ik zou het niet mooier kunnen dus waarom zou ik. Voor de Nederlandstaligen onder u :
Genen
De aanleiding voor de reünie van neven en nichten was de constatering dat wij elkaar alleen nog maar tegen komen bij begrafenissen. We ontmoetten elkaar bij Valkenheide, vroeger een opvoedingsgesticht en tegenwoordig een instelling van Jeugdzorg. De reden om elkaar daar te treffen was dat mijn grootvader Rein, die ik overigens nooit gekend heb, daar jarenlang werkte en ook woonde. Hij trouwde met mijn grootmoeder Renske. Dat was eigenlijk niet de bedoeling want Rein zou trouwen met Jeltje Salwerda maar tijdens de verloving stierf zij aan de Spaanse griep. Net als de verloofde van Renske, Ate. En toen vonden Rein en Renske elkaar. Zij kregen vier kinderen, Wiebe, Pienke, Hotse en mijn vader Cornelis. Zij kregen allemaal weer kinderen en ik ben de jongste van de jongste.
Het is grappig om te zien welke genen gehandhaafd blijven. Het Klazeshoofd is ruim vertegenwoordigd. Wij zijn allemaal herkenbaar. Ik heb een neef die alle uiterlijke kenmerken van mijn grootvader bezit. Dat was verwarrend want kijkend naar de foto's die in een klein museum op Valkheide is ingericht en waarop ook mijn grootvader te zien is stond hij plotseling naast me. Uit de foto gesprongen, de genen van de andere kant volstrekt genegeerd.
De man in het midden, streng met snor, is mijn grootvader.
De aanleiding voor de reünie van neven en nichten was de constatering dat wij elkaar alleen nog maar tegen komen bij begrafenissen. We ontmoetten elkaar bij Valkenheide, vroeger een opvoedingsgesticht en tegenwoordig een instelling van Jeugdzorg. De reden om elkaar daar te treffen was dat mijn grootvader Rein, die ik overigens nooit gekend heb, daar jarenlang werkte en ook woonde. Hij trouwde met mijn grootmoeder Renske. Dat was eigenlijk niet de bedoeling want Rein zou trouwen met Jeltje Salwerda maar tijdens de verloving stierf zij aan de Spaanse griep. Net als de verloofde van Renske, Ate. En toen vonden Rein en Renske elkaar. Zij kregen vier kinderen, Wiebe, Pienke, Hotse en mijn vader Cornelis. Zij kregen allemaal weer kinderen en ik ben de jongste van de jongste.
Het is grappig om te zien welke genen gehandhaafd blijven. Het Klazeshoofd is ruim vertegenwoordigd. Wij zijn allemaal herkenbaar. Ik heb een neef die alle uiterlijke kenmerken van mijn grootvader bezit. Dat was verwarrend want kijkend naar de foto's die in een klein museum op Valkheide is ingericht en waarop ook mijn grootvader te zien is stond hij plotseling naast me. Uit de foto gesprongen, de genen van de andere kant volstrekt genegeerd.
De man in het midden, streng met snor, is mijn grootvader.
Daarna naar de Helenaheuvel in Doorn. Alwaar wij een foto maakten waar wij in volgorde van ouderdom op staan. Ik mocht helemaal aan de linkerkant. En dat is, zeker gezien het feit dat ik steeds vaker in gezelschappen tot de ouderen behoor, best een keer prettig.
Het was al met al een aangename middag. Met zon en uitzicht. De regen viel pas tussen Amsterdam en Haarlem. Het zal wel even duren voordat wij elkaar weer gaan treffen, hoewel de beloftes anders doen vermoeden. Maar tussen voornemens en daad staan vooral praktische bezwaren in de weg. Sommigen wonen in het buitenland. En allemaal hebben wij het druk...ook een Klazesdingetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten